Corona, lockdown, quarantaine, zomervakantie… potato potato. Als moeder van twee energieke kleine koters schiet er niet veel drive meer over om ’s avonds met bakken goesting achter mijn Passap te kruipen.
Laatste bericht, 24 april. April, mei, juni… shiiiiiit! Okay, het is niet dat ik heb stilgezeten op mijn lui gat (ah nee, want de continue stroom “mama!”, “mamaaaaaa!!!” en “MAAAAMAAAAAA!!!!!!!” weerhieldt mij daarvan). Maar ik moet wel toegeven, ik heb meer gedacht dan gebreid.
Wie had dat ooit gedacht?! Dat ik hier in 3 weken tijd – met fulltime de koters by my side (and on my side, over my side, underneath my side, wrapped around my side…) mijn eerste truitje op de Deco af zou krijgen.
Ik ben een mens van lijstjes: to do, niet vergeten, nog te kopen, boodschappen, wat zit er in de diepvries, wat staat er nog in de tuin… Maar ook boeken, Netflix-series, podcasts, blogs, vlogs, plogs… Al zulks en meer zulks!
Ik had me voorgenomen meer te gaan breien voor mijn gezin. Dat hoeven daarvoor geen technische hoogstandjes zijn. Onder het motto “oefening baart kunst” maar ook als een redmiddel om alle wol die onze zolder vult een doel te geven.
Vandaag trok ik met mijn bolide richting Wakken. De streek is niet zo plat als je de gemeente uitspreekt, de zon scheen en ik had er zin in. Ware het niet dat mijn jongste met hoge koorts zat, ik genoot bijna van de rit richting de exotische deelgemeente van Dentergem.
Wie mij een beetje kent en/of volgt heeft het misschien al wel zien waaien. Reeds enkele maanden heerst een onrustig briesje en ik liet het toe een massive tornado te worden! 🤯
Soms moet het echt niet moeilijk zijn. En zo was het ook met dit projectje. Van een babymutsje uit de H&M nam ik de maten op, gewoon omdat ik het zo’n tof modelleke vind. Ik zette alles op papier, breidde een proeflapje en rekende om.
Voordat ik maar één steek kon breien, probeerde ik met 2 naalden mezelf te leren breien. Ik snapte echt niet hoe dat moest maar ik vond het zo intrigerend. Ik. Moest. Dat. Kunnen. Uiteindelijk leerde ik breien op de lagere school.
Een zonnige doch frisse herfstdag midden november en ’t was prijs. Meer was er niet nodig om mijn dag te maken. Hopla, the word is out. Bibi hier gaat vreemd!
